yemişlik — is. 1. Yemiş bitən, yemiş əkilmiş yer; yemiş bostanı. 2. Meyvələri asıb saxlamağa məxsus yer. 3. Meyvə qoymağa məxsus qab, meyvə boşqabı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xonça — is. Şirniyyat, meyvə və s. yeməli və ya başqa hədiyyələr qoyulmuş bəzəkli podnos, tabaq və s. Yüzlərlə gözəl cariyələr əllərində əlvan yeməklər dolu xonçalar içəri daxil oldu. M. S. O.. Bir tərəfdə Aslan bəy qabağında bir neçə xonça oturmuş, Əsəd … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gəlmək — f. 1. Hərəkət edərək, yeriyərək bir yerə varmaq, çatmaq, yetişmək. Öz evimizə gəldik. Kinodan çıxıb mehmanxanaya gəldilər. – <Hacı Bağır:> Hə, axund, de görək nə xəbər ilə gəlmisən? H. N.. // Üzü danışana tərəf hərəkət etmək, yerimək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mənzil — is. <ər.> 1. Yaşayış evinin adətən bir neçə otaqdan, mətbəxdən və s. dən ibarət olan hissəsi. Təzə mənzilə köçmək. Üçotaqlı mənzil. – <Tahir> ikiotaqlı mənzilində cəmisi bir həftə qalmışdı. M. Hüs.. // Ümumiyyətlə, ev, birinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağızlık — is., ğı 1) Bir ucuna sigara takılan, öbür ucundan nefes çekilen çubuk biçimindeki araç Kiraz, bilir miydi ki günün birinde tütün diye bir ot çıkacak ve insanlar bunu içmek için dallarını kesip kesip ağızlık yapacak? R. H. Karay 2) Nefesli… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kuru yemişçi — is. Kuru yemiş satan kimse veya kuru yemiş satılan yer … Çağatay Osmanlı Sözlük
meyvehoş — is., esk., Far. mīve + ḫuşk 1) Kuru yemiş 2) Kuru yemiş satılan yer … Çağatay Osmanlı Sözlük
çapal — I (Cəlilabad, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Sabirabad) 1. ocaq qalamaq üçün qazılıb düzəldilmiş yer (Cəlilabad, Kürdəmir). – Qapıdan çapal qazıruğ, qazanı o:un üssünə qoyup xörək bişirrük (Kürdəmir); – Yeri qazzuğ belə çapal kimi (Cəlilabad) 2. çiyid… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dam — 1. is. 1. Ev, bina, tikili. Şəhərin dar küçələri, sıx həyətləri, qaranlıq damları onları təmin etmədi. M. C.. // Əsas binanın yanında tikilmiş və ona yapışıq otaq və s. Şərəfnisə xanım ikinci damda ahəstə ağlaya ağlaya yun darayır. M. F. A.. Qara … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti